شب

مدادرنگی هامشغول بودند به جزمدادسفید،

هیچ کس به اوکاری نمی دادیک شب مدادرنگی هاتوی سیاهی شب گمشده بودند

مدادسفیدتاصبح کارمی کرد،مهتاب کشید،انقدرستاره کشید که کوچکتر و کوچکترشد.

صبح توی جعبه ی مدادرنگی جای خالی اوباهیچ چیز پرنشد.

جای خالیه بعضی هاهم باهیچ چیز پرنمی شه...